Seminarium św. Anny (Rynek Solny)

 

 

 

 

Budowla jest najstarszym zachowanym elementem potężnego założenia architektonicznego, powstałego dzięki uposażeniu biskupa Karola Habsburga dla zakonu Jezuitów, którzy przybyli do Nysy w 1622 roku. Plany fundatora obejmowały wybudowanie przy Rynku Solnym oraz w jego okolicach nowego kościoła, budynków kongregacji zakonnej, konwiktu, seminarium, a nawet uniwersytetu. Obecny budynek Seminarium św. Anny, powstały na miejscu skromniejszego wcześniejszego, pochodzi z lat 1656-57; jego wznoszeniem kierował Melchior Werner. Architektura budowli ujawnia ówczesny przełom stylistyczny, dokonujący się w przejściu od późnorenesansowego manieryzmu ku założeniom wczesnego baroku. Budowlę wzniesiono na planie podkowy, w której nowym elementem była trójkondygnacyjna, mocno wydłużona fasada wzdłuż pierzei Rynku Solnego. Zachowane skrzydło południowe powstało w wyniku przebudowy ciągu renesansowych kamienic, pozostałością skrzydła północnego jest zachowany mur z bramą wjazdową. Budynek, w wyniku przebudowy w XIX wieku w związku z przeznaczeniem na fabrykę broni, a później na magazyn, zatracił - zwłaszcza w partiach wewnętrznych - większość cech zabytkowych; jedną z nielicznych cennych pozostałości dawnego założenia jest ciąg nieregularnych krużganków w przyziemiu od strony dziedzińca. Od 1969 roku Seminarium św. Anny jest siedzibą Państwowej Szkoły Muzycznej w Nysie.

 

 

pozostałe miejsca koncertów