|
Seminarium św. Anny (Rynek Solny) |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Budowla jest najstarszym
zachowanym elementem potężnego założenia architektonicznego, powstałego
dzięki uposażeniu biskupa Karola Habsburga dla zakonu Jezuitów, którzy
przybyli do Nysy w 1622 roku. Plany fundatora obejmowały wybudowanie przy
Rynku Solnym oraz w jego okolicach nowego kościoła, budynków kongregacji
zakonnej, konwiktu, seminarium, a nawet uniwersytetu. Obecny budynek
Seminarium św. Anny, powstały na miejscu skromniejszego wcześniejszego,
pochodzi z lat 1656-57; jego wznoszeniem kierował Melchior Werner.
Architektura budowli ujawnia ówczesny przełom stylistyczny, dokonujący się w
przejściu od późnorenesansowego manieryzmu ku założeniom wczesnego baroku.
Budowlę wzniesiono na planie podkowy, w której nowym elementem była
trójkondygnacyjna, mocno wydłużona fasada wzdłuż pierzei Rynku Solnego.
Zachowane skrzydło południowe powstało w wyniku przebudowy ciągu
renesansowych kamienic, pozostałością skrzydła północnego jest zachowany mur
z bramą wjazdową. Budynek, w wyniku przebudowy w XIX wieku w związku z
przeznaczeniem na fabrykę broni, a później na magazyn, zatracił - zwłaszcza w
partiach wewnętrznych - większość cech zabytkowych; jedną z nielicznych
cennych pozostałości dawnego założenia jest ciąg nieregularnych krużganków w
przyziemiu od strony dziedzińca. Od 1969 roku Seminarium św. Anny jest
siedzibą Państwowej Szkoły Muzycznej w Nysie. |
|
|
|
|
