Kościół pw. św. Piotra i Pawła. (ul. Bracka)

Dzieje świątyni, zaliczanej dziś do pereł architektury barokowej na Śląsku, związane są z Zakonem Bożogrobców, którzy w Nysie osiedlili się już w 1226 roku. W roku 1346 Bożogrobcy podjęli budowę klasztoru i szpitala Mariae in Rosis - Matki Boskiej Różańcowej, po jego pożarze wznieśli zaś w XV wieku Kościół Św. Krzyża przy Rynku Solnym, przemianowany później przez Jezuitów na kościół Wniebowzięcia NMP. W 1622 roku biskup Karol Habsburg przeniósł Bożogrobców do kościoła Minorytów św. Piotra i Pawła za murami miasta, który od 1513 roku był ruiną. Na jego miejscu Bożogrobcy w latach 1720-27 wybudowali obecny kościół według projektu Michała Kleina - jednonawowy, z rzędami kaplic i empor po bokach oraz dwuwieżową fasadą, przypominającą fasadę kościoła pojezuickiego. Swoją sławę „perły Śląskiego Rzymu” kościół św. Piotra i Pawła zawdzięcza głównie wspaniałemu, XVIII-wiecznemu zabytkowemu wystrojowi wnętrza, które zachowało się w stanie niemal nienaruszonym - ołtarzom i sprzętom kościelnym, cyklom obrazów i zespołom malowideł ściennych (autorami słynnej iluzjonistycznej polichromii na sklepieniach byli bracia Tomasz i Feliks Schaefflerowie z Monachium, cykl wielkich obrazów poświęconych dziejom apostolskim był dziełem Jana Melchiora Brandeisa z Wrocławia), rzeźbom i figurom, a także imponującej rokokowej oprawie chóru z dominującym prospektem organowym. Wybitny historyk sztuki i znawca architektury śląskiej, Tadeusz Chrzanowski pisał w Sztuce śląska Opolskiego: „Najcenniejsze w kościele Bożogrobców jest to, że we wnętrzu złączono dzieła architekta, rzeźbiarzy-sztukatorów i malarzy w jednolitą i harmonijną całość. Można powiedzieć, iż nigdy przedtem ani potem współpraca różnych artystów nie zespoliła się tak idealnie, jak właśnie tutaj”.

pozostałe miejsca koncertów