|
Kościół pw. Wniebowzięcia NMP (Rynek Solny) |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Początkowo przy Rynku Solnym
swój kościół posiadali Bożogrobcy, którzy jednak w 1622 roku przeniesieni
zostali do kościoła Minorytów św. Piotra i Pawła poza murami miasta. Teren
wokół Rynku Solnego stał się odtąd - dzięki fundacji biskupa Karola Habsburga
- własnością Jezuitów. Swój nowy kościół wybudowali oni tutaj jednak dopiero
w latach 1688-92 dzięki legatowi biskupa Karola Ferdynanda Wazy (syna
Zygmunta III Wazy) - i była to pierwsza budowla jezuicka na Śląsku. Jej
wzorów poszukiwać należy w budownictwie jezuickim z terenów
czesko-morawskich; autorem projektu kościoła był prawdopodobnie Piotr
Schüller z Ołomuńca, ostateczna wersja jest jednak dziełem architekta z
Pragi, Quadro. Kościół reprezentuje zredukowany program budowli jezuickich:
jest jednonawowy, a zamknięta półkolistym prezbiterium szeroka nawa otwiera
się na rzędy bocznych kaplic, ponad którymi znajdują się empory; brak jest
transeptu i kopuły. Dwuwieżowa fasada posiada dwie, a w partiach wieżowych
trzy kondygnacje wyodrębnione trzema porządkami: toskańskim, jońskim i
korynckim. Portyk z 1695 roku, z dwiema parami kolumn korynckich,
dwustronnymi schodami i balkonem, jest dziełem Kaspra Herberga. We wnękach w
dolnych partiach wież zwracają uwagę drewniane posągi Karola Boromeusza,
Ferdynanda Kastylijskiego, Ignacego Loyoli i Franciszka Ksawerego. O dawnej
wsp |
|
|
|
|
