|
Pałac Biskupi (ul. Biskupa Jarosława) |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Wprawdzie biskup Karol Habsburg
jeszcze około 1620 roku rozpoczął budowę nowej reprezentacyjnej siedziby, nie
zachowały się jednak żadne ślady ówczesnych prac budowlanych. Śmierć mecenasa
i późniejsza wojna trzydziestoletnia spowodowały, że właściwy czas budowy
pałacu przypadł na lata sześćdziesiąte i siedemdziesiąte XVII wieku - z
ukończeniem pierwotnych trzech skrzydeł w 1680 roku; skrzydło czwarte - od
strony dzisiejszej ul. Biskupa Jarosława, z sienią przejazdową -
powstało najpóźniej, w 1729 roku, a więc już w okresie pełnego rozkwitu stylu
barokowego. Ukończenie budowy zawdzięczać należy biskupowi Franciszkowi
Ludwikowi (1683-1732), palatynowi reńskiemu; twórcą projektu architektonicznego
w jego ostatecznej postaci był Krzysztof Tausch, zaś ostatnią fazę wznoszenia
budowli nadzorowali Michał Klein i Feliks Hammerschmidt. Pałac zbudowany jest
na planie nieregularnego czworoboku, z dziedzińcem pośrodku. Cechy budowli -
jej masywność i monumentalizm - najpełniej dookreśla imponująca
trójkondygnacyjna fasada z dwoma portalami, na wysokości pierwszego i
drugiego piętra rozczłonkowana kompozytowymi pilastrami „wielkiego porządku”,
przedłużonych impostami i zwieńczonych koronującym gzymsem. Na elewacjach
dziedzińca zwracają uwagę trzy zegary słoneczne; w chronostychu na jednym z
nich widnieje data 1708, upamiętniająca rok ukończenia tego elementu
wystroju. W czasach pruskich Pałac Biskupi odebrany został Kościołowi, zwrot
nastąpił w roku 1796, wkrótce jednak budowla znów stała się siedzibą
instytucji świeckich - sądu i urzędów administracji. Wnętrze pałacu uległo
wówczas przebudowie, tracąc większość cech zabytkowych; o dawnej świetności
budowli do dziś świadczyć jednak mogą imponujące wielkością sale na obu
piętrach w nowym skrzydle, poprzedzone korytarzami kilkumetrowej szerokości i
reprezentacyjną klatką schodową. W 1927 roku pałac został odnowiony, lecz już
w 1945 uległ pożarowi; po odbudowie od 1984 roku jest siedzibą Muzeum w
Nysie. |
|
|
|
|
